दशैको माहोलले छपक्क छोप्यो ,
बर्षात हट्दै झलमल्ल घाम लाग्यो।
तर, कालो बादलले मेरै घरमा छेक्यो ,
जमरा तिमिले नै छरेउ बाबु ,
ति जमरा टुसाउन नपाउदै , बाध्यता टुसायो
त्रिभुवन अन्तरास्ट्रिय बिमानस्थल रोज्नु पर्यो ।
चाडपर्व त आयो बाबु तर, मुस्कान तिमिसँगै ।
त्यो माथिल्लो पाटाको पिङ्को” चचहुई..” आबाजले पनि,
तिमिले नै बोलाएको जस्तो लाग्छ ।
भर्खर उम्रीएको अंकुसे परेका जमराको अंकुसेले नि,
तिमिलाई नै अड्काएको जस्तो लाग्छ।
चिउरा कुट्दै गरेको ढिकीको” ढिकिच्याउँ.. “आबाजले नि,
“बाबु छिटो आउ” भने झै लाग्छ ।
दशै आयो भन्दै खनेका ति बाटोहरुले पनि,
तिम्रो नै कोमल पाउ खोजे जस्तो लाग्छ ।
चाडपर्व त आयो बाबु तर, मुस्कान तिमिसँगै ।
सपना मनभरि बोकेर गएका नेपाली सन्तान,
बाकस भरि आफै भरिनु परेको समाचारले
बाहिर आएर तिमिलाई शुभायात्रा छोरा भन्नु अघि,
भित्र कोठामा म धेरै बेर रोए ।
मलाई नि के थाहा भयो र,
मेरो हातको स्वस्तिक छापले
दशैको अगाडी छोरोलाई बिदेशीने बनाउछ भनेर।
सर चुसेको छोक्राबाट फल पाउछौ ,
देशमा नै बस भन्न नि त सकिन।
चाडपर्व त आयो बाबु तर, मुस्कान तिमिसँगै ।
रातो अबिरले मुछिएको अछेता देख्दा नि,
दाेन्द्वमा परेका नेपाली सन्तानको याद आउछ ।
पहेँलो जमरा देख्दा उदास आमाको अनुहार झल्किन्छ ।
खुसी किनेर पाइदैन, भन्थे माख्लाघरे काकाले,
हो रहेछ आज थाहा भयो बाबु तिमि बिना ।
सोच्छु, म आफ्नो मन बुझाउन आफै….
तल्ला घरे काइला, डाँडाघरे, गैराघरे, सिमखेते माइलो,
बिर्खे, लाङ्ग्रे , हर्के ……… सबैको पिडा त मेरो जस्तै हो त।
सबै नेपालि आमाबुबाको घरमा चाडपर्व त आयो,
तर मुस्कान सन्तानसँगै………………।
( जहाँ जहाँ रहनुभएपनि सम्पुर्ण नेपालीहरुमा नजिकिदै गरेको
बिजया दशमी , दिपावली तथा छट पर्बको हार्दिक मंगलमय शुभकामना)
✍️ प्रमोद सापकोटा
धादिङ
